Parijs zien 2 – De nacht van de vallende sterren
Het jaar 2156. Ruimtekoloniste Kârinh reist voor het eerst naar de aarde. Het is vooral de lichtstad Parijs die haar aantrekt. Maar zal de stad haar niet ontgoochelen? Ze ziet niet alleen schoonheid en (bijna vergane) glorie. Ze merkt ook de vervuiling en vijandigheid op. Geleidelijk aan verneemt ze meer over haar ouders en haar eigen roots.
Tekenaar François Schuiten vertelde over Parijs zien…: ‘Het is een eerbetoon aan al wie mee de geschiedenis van de stad geschreven heeft. Maar met een futuristisch einde…’
Elk beeld uit Parijs zien is een schilderij, waarbij details zich gaandeweg openbaren. Een mooiere ode kan een stad zich niet inbeelden. De nacht van de vallende sterren is het afsluitend deel van het tweeluik.
Bron BM Mag nov-dec 2016
