Kuifje 13 – De zeven kristallen bollen
De Zeven Kristallen Bollen is het dertiende album uit de Kuifje-reeks van Belgisch striptekenaar en -auteur Hergé. Het is het eerste deel in een tweeluik met De Zonnetempel. In dit album onderzoeken Kuifje en Haddock leden van een archeologische expeditie naar de Andes, die worden getroffen door een mysterieuze ziekte.
Het verhaal werd voor het eerst gepubliceerd in de jeugdbijlage van Belgische krant Le Soir, van 16 december 1943 t/m 2 september 1944, met een pauze van 6 mei t/m 6 juli vanwege ziekte. Hergé maakte zich grote zorgen over de wankelende positie van Nazi-Duitsland.De krant waar hij voor werkte stond immers onder Nazi-toezicht. Deze stress zorgde voor allerlei ziekteverschijnselen. Wanneer de Duitsers verslagen zouden worden, zou Hergé verantwoording moeten afleggen voor zijn samenwerking met het foute regime. Na de bevrijding van Brussel kreeg Hergé dan ook een beroepsverbod van twee jaar opgelegd. Vanaf 26 september 1946 publiceerde Hergé het slot van het verhaal (in kleur) in het nieuwe weekblad Kuifje.
Edgar P. Jacobs
In de herfst van 1943 vroeg Hergé aan collega-striptekenaar Edgar P. Jacobs, of hij mee wilde werken aan Kuifje. Na enig aarzelen accepteerde Jacobs. Hergé kreeg niet alleen tekenhulp, maar Jacobs hielp ook bij het bedenken van verschillende onderdelen van het verhaal: zo zouden de kristallen bollen een idee zijn van Jacobs. Ook het ontwerp van de mummie Rascar Capac is toe te schrijven aan Jacobs, die zich liet inspireren door een mummie in het Jubelparkmuseum in Brussel. Vanwege Jacobs zijn grote rol in de ontwikkeling van het plot en de nadruk op het boven-natuurlijke in Zeven Kristallen Bollen, noemt Hergé-biograaf Benoît Peeters dit album het griezeligste Kuifje-verhaal.
