Robbedoes en Kwabbernoot 55 – De Marsupilami is woest
De Marsupilami is terug in Robbedoes en Kwabbernoot! Dit is bijzonder, want de laatste keer dat de Marsupilami een rol van betekenis speelde in een album van R&K was in Tempo Taboe, het 24e album. En dit was al een verzameling van ouder werk, niet een ‘echt’ album dus. Eigenlijk was het echte laatste Robbedoes en Kwabbernootalbum met de woesteling uit de jungle van Palombië nummer 20, De Goudmaker. Inmiddels zitten we op nummer 55.
Het geel-met-zwart gestipte beest maakte in 1952 zijn debuut. R&K vonden het dier in de jungle van fictieve bananenrepubliek Palombië en namen hem terug naar huis (Ik vraag me af wat men daar tegenwoordig van zou zeggen, inheemse diersoorten importeren). De meest kenmerkende eigenschap van de Marsupilami is natuurlijk zijn meterslange staart. In Boeven op de Kermis valt te lezen dat Franquin het idee kreeg voor de Marsupilami tijdens een ritje in de Brusselse tram. De conducteur had het maar druk met kaartjes knippen, deuren openen en sluiten, het vertreksein geven, etc. Een behendige lange staart zou deze man goed van pas komen!
Met de overname van Marsu Productions in 2013 verwierf uitgeverij Dupuis de rechten op de Marsupilami (en die van Guust trouwens). Zodoende mocht de Palombiaanse junglebewoner terugkeren in de avonturen van de Brussels bekendste piccolo en de journalist. In het vorige deel van R&K –Een Piccolo in Sniper Alley- trakteerden Yoann en Vehlmann de lezer al op een heel klein voorproefje. Het verhaal eindigde in een cliffhanger: het laatste paneel toonde een neergeslagen Marsupilami, gevangen in een kooi met dikke stalen tralies.
Verder kent het 55e deel uit de serie van Robbedoes en Kwabbernoot meer oude creaties van Franquin die hun opwachting maken. Zoals iemand die de schuilnaam Tanaziof gebruikt en heeft al meer dan een decennium niet in een R&K-avontuur gefigureerd. Wie zou dat toch kunnen zijn? Of wat dacht je van bekende gezichten van de redactie van het tijdschrift Robbedoes?
